วันนี้เวลาเย็น เขามาถึงหมู่บ้านที่ชื่อว่า บ้านปู่เก่า เป็นบังเอิญ ปู่เก่าเจ้าของบ้านกำลังหาพระสงฆ์ที่สามารถจับผีได้ พระสุนทรปภาสได้ยินแล้วยินดีมาก พูดว่า “ไม่ต้องหาแล้ว ผมเป็นผู้ที่จับผีได้”
เป็นเพราะ ปู่เก่ามีลูกสาวสามคน ลูกสาวคนแรกและคนที่สองแต่งงานไปแล้ว ถึงลูกสาวคนที่สาม เขาร้องหาคนมารับกระเป๋ารับจำนำ สามปีก่อนมีหนุ่มผิวดำหุ่นใหญ่มา เขาร้องว่าเขาร้องจากภูเขาฟูหลิน เป็นคนชื่อหมู เขาร้องไปบ้านปู่เก่า เลือดที่ลูกสาวคนที่สามพอใจ เขาร้องให้เขารับกระเป๋ารับจำนำ
เริ่มแรกคนรับกระเป๋ารับจำนำนี้ขยัน ไถดิน หว่านข้าว ตัดข้าว ทำได้ทุกอย่าง ไม่คิดว่าหลังจากนั้น เขาร้อยเป็นผีหมูหัวใหญ่ เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า เขาร้อย “ตี” ผืนผ้า
พระสุนทรปภาสได้ยินคำพูดของปู่เก่า เอามือตบอกอกบอกใจ “ผีชั่วชั้ว! คืนการถือให้!” ปู่เก่าถามว่าต้องการความช่วยเหลือจำนวนเท่าไร พระสุนทรปภาสพูด “ไม่ต้องการ! เพียงแค่ดูแลอาจารย์ให้ดี!” ปู่เก่ารีบทำ
พระสุนทรปภาสดูแลอาจารย์ให้ดี ให้ปู่เก่าพาไปที่บ้านหลังใหญ่ เขาร้อย “ตี” กริช เข้าไปในบ้านที่มืดๆ ปู่เก่าและลูกสาวพบกัน เกรงใจโอบกันร้องไห้ ลูกสาวบอก “ผีรู้ว่าพ่อจะหาพระสงฆ์มาจับ เขาร้อยออกไปตอนเช้า คืนเขาร้อยกลับมา”
วุฒิก๊กให้พ่อลูกสาวของคนสูงออกไป เขาเปลี่ยนร่างเป็นลูกสาวคนที่สาม ไม่นานหลังจากนั้น มีลมแรงพัดมาที่สวน เห็นผีอยู่ในอากาศ วุฒิก๊กรีบเอนตัวไปที่เตียง แสดงท่าว่าป่วย ผีเดินเข้าห้อง เขาตะโกนว่า “พี่ พี่ คุณอยู่ไหน?”
วุฒิก๊กแอบถอดลมพูดว่า “ฉันได้ยินพ่อคุณด่าคุณในตอนเช้า และบอกว่าจะเชิญพระธิดามาจับคุณ!” ผีพูดว่า “ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว เราขึ้นเตียงนอนกัน” วุฒิก๊กพูดว่า “พ่อคุณเชิญมาเป็นพระวิหารลิ้มที่จลาจลสวรรค์ห้าร้อยปีที่แล้ว คุณไม่กลัวหรือ?” ผีดูดลมเย็น เขาพูดว่า “เราไม่สามารถเป็นสามีภรรยาได้แล้ว”
