ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พระสงฆ์ถวายมีลูกศิษย์อีกหนึ่งคน อาจารย์และลูกศิษย์สามคนไม่กลัวความทุกข์ยาก วันเวลาเดินทางไปทางตะวันตก วันนี้พวกเขามาถึงเขาที่ชันมาก พัดลมหมุนเข้ามาอย่างรุนแรง วุฒิสงฆ์ให้ลมผ่านไปก่อน จับหางลมดมดู มีกลิ่นเห็นออกมา พูดว่า “จากกลิ่นลมนี้ บอกได้ว่าใกล้ๆนี้ไม่ใช่เสือดุหรือก็คือปีศาจ”
พูดไม่จบ เสือดุตัวหนึ่งกระโดดออกจากที่ลาดเขา ทำให้พระสงฆ์ถวายตกจากรถม้าขาวลงมา เป็นหมูแป้งเห็นแล้ว ทิ้งกระเป๋าไป เอาครั้งเหล็กขึ้นมาตี เสือดุตัวนั้นยืนขึ้นมา ยื่นเล็บออกไปขูดที่หน้าอก เอาหนังเสือถอดออก ตะโกนว่า “ผมเป็นผู้บัญชาของพระราชินีลมเหลือง เจ้าคือพระสงฆ์จากไหน”
เป็นหมูแป้งบอกถึงตำแหน่งของพวกเขา ปีศาจคนนั้นหันไปยืมด้ามกระบองสองชิ้นจากหินรกรุง เข้าไปตีเป็นหมูแป้ง สองคนต่อสู้กันที่ที่ลาดเขา วุฒิสงฆ์เห็นแล้ว เอารถบินทองขึ้นไปตี ปีศาจคนนั้นเห็นว่าไม่ได้เปรียบ เดินท้องลง เปลี่ยนให้เป็นเสือดุวิ่งไป เป็นหมูแป้งและวุฒิสงฆ์ไม่ยอมให้อยู่ เร่งไปตาม
ปีศาจคนนั้นเห็นว่าไม่พ้นได้ เลยใช้การแบบผีเสื้อทองหลุดใบ เอารถบินทองถอดออก เผยให้อยู่บ้างใช้อยู่บ้าง แผ่ไปที่หินรูปเสือ ตัวเองเปลี่ยนให้อยู่บ้างใช้อยู่บ้าง เรียกรถบินทองไป เข้าไปที่ที่แยกทาง เห็นพระสงฆ์ถวายนั่งอยู่ที่ที่แยกทาง จับพระสงฆ์ถวายขึ้นมา เข้าไปในลมเหลืองวิ่งไป
ปีศาจคนนั้นเอาพระสงฆ์ถวายไปถึงหลุม บอกกับเจ้าของหลุมว่าเขาจับพระสงฆ์ถวายมา ปีศาจเก่าได้ยินแล้ว ตกใจมาก เพราะเขารู้ว่าวุฒิสงฆ์เก่งมาก ใจกลัวมาก เรียกปีศาจเล็กๆให้พระสงฆ์ถวายไปผูกที่เสาต้านลมในสวนหลัง อย่ากินก่อน เอาไว้สองสามวัน ถ้าลูกศิษย์ของพระสงฆ์ถวายไม่มาทำความเดือดร้อน ค่อยกินก็ไม่สาย
