ลิงๆ เห็นลิงหินออกมาแล้ว ไม่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เขารู้สึกตะลึงและยินดี เขารุมล้อมลิงหินไว้และถามถึงสถานการณ์ในถ้ำ ลิงหินจับจ้อยแก้ม ขูดขูดคัน เขายิ้มแย้มและบอกทุกคนว่า “ไม่มีน้ำในถ้ำ เป็นที่ดีให้อยู่ เมื่อพายุแรงเราจะมีที่หลบ เมื่อฝนตกเราจะไม่กลัวโดนฝน” ลิงๆ ได้ยินแล้วกระโดดกระเด้าไปทั่ว
ลิงๆ ตามลิงหินผ่านไปใต้น้ำตก เข้าไปในถ้ำผ้าน้ำ พอเห็นของดีๆ เยอะแยะ เขาก็แย่งกันเอา ใครเอาอ่างก็เอาอ่าง ใครเอาชามก็เอาชาม ใครเอาเตาก็เอาเตา ใครเอาเตียงก็เอาเตียง ย้ายมา ย้ายไป จนกระทั่งเหนื่อยล้า เขาร่วมใจทำตามสัญญา ถวายลิงหินเป็นราชา ลิงหินจึงขึ้นบัลลังก์ เปลี่ยนชื่อตัวเองว่า “ลิงหินสวย”
ลิงหินสวยนำลิงๆ ไปเที่ยวภูเขาและน้ำตกทุกวัน เร็วๆ ก็ผ่านไปสาม-ห้าร้อยปี วันหนึ่ง เขากำลังสนุกสนาน เขารู้สึกว่าตัวเองจะต้องตายไม่พ้น เขารู้สึกเศร้าและไหล่น้ำตา เมื่อนั้นมีลิงหลังแผ่นกระโดดออกมาพูดว่า “ถ้าพระเจ้าต้องการมีชีวิตไม่มีความตาย พระเจ้าต้องไปศึกษารูปแบบของพระพุทธ พระภิกษุ และพระเทพ”
ลิงหินสวยตัดสินใจว่า เขาจะไปทุกที่ในโลก จะหาพระเทพที่สอนการมีชีวิตไม่มีความตายให้ เขารู้สึกไม่แคร์ เช้าวันถัดไป ลิงๆ เป็นไม้แบบให้เขา เตรียมผลไม้ป่าให้บ้าง แล้วลิงหินสวยจึงบ๊ะบ๊ะลิงๆ และไปคนเดียวดันไม้แบบไปที่ทะเล
คงเป็นดีที่ลิงหินสวยโชคดี ลมทิศตะวันออก-ใต้พัดมาหลายวัน พัดให้เขารับชมชายฝั่งทิศตะวันตก-เหนือ เขารืบไม้แบบและขึ้นไปที่ชายฝั่ง เขารู้สึกแปลกใจที่ชายฝั่งมีคนทำงานมากมาย บางคนจับปลา บางคนยิงห่านในท้องฟ้า บางคนขุดหอยแครง บางคนกรองเกลือ เขาเดินเข้าไปอย่างเงียบ แต่ไม่คาดคิดว่า ทำให้คนเหล่านั้นตกใจ ทิ้งของไว้และหนีไปทุกทิศ
วันนี้ เขามาถึงภูเขาสูงหนึ่ง อยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงร้องเพลงสวยๆ จากป่าไม้ตรงกลางภูเขา เพลงก็ร้องถึงการมีชีวิตไม่มีความตาย ลิงหินสวยคิดว่า คนที่ร้องเพลงนี้ต้องเป็นพระเทพ เขาจึงตามเสียงไป
