พระเจ้าหยูได้ยินเรื่องเหล่านี้โกรธมาก เตรียมการใช้อีกมาก เพื่อไปต่อสู้กับซุนวุกง ในขณะที่ท้ายบ้ายจินเสียงให้คำแนะนำว่า “ไม่ดีกว่าให้ซุนวุกงตำแหน่งใหญ่โดยไม่มีอำนาจใดๆ เช่น พระเจ้าใหญ่แผ่นดิน เรื่องอะไรไม่ให้เขารับผิดชอบ เพียงแค่ให้อยู่ในสวรรค์ เพื่อไม่ใช้อีกระบบการไปต่อสู้ บาดเจ็บทหาร” พระเจ้าหยูได้ยินแล้วคิดว่ามีเหตุผล จึงใช้อ้ายบ้ายจินไปคุย
วุกงได้ยินหลังจากนั้น มีความสุขมาก ไปที่สวรรค์อีกครั้งกับท้ายบ้ายจิน พระเจ้าหยูทันทีให้คนไปสร้างบ้านใหญ่แผ่นดินสำหรับซุนวุกงที่สวนละมุดด้านขวา ซุนวุกงเป็นลิงอยู่แล้ว รู้แต่ชื่อดัง ไม่ได้ถามว่ามีอำนาจหรือไม่ ทั้งวันเรียกพวกเทพเป็นพี่น้อง เล่นเล่นในบ้าน วันนี้ไปเที่ยวทางตะวันออก พรุ่งนี้ไปหมุนทางตะวันตก อิสระ
เวลาผ่านไป พระเจ้าหยูกลัวว่าวุกงจะเบื่อไม่มีอะไรทำ เพิ่มปัญหา เขาจึงให้เขาไปดูแลสวนละมุด สวนละมุดมีต้นละมุดหน้า กลาง และหลัง แต่ละแถบมีต้นละมุดหนึ่งพันสองร้อยต้น ต้นละมุดด้านหน้าผลผลิตให้ผลผลิตใหม่ทุกสามพันปี เมื่อกินแล้วจะเป็นเทพ เมื่อกินแล้วจะยืนยาวไม่แก่ เมื่อกินแล้วจะสดใสเหมือนดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ เท่ากับชีวิตของฟ้าและโลก
วันหนึ่งเขาเห็นว่าลูกพีชในสวนส่วนใหญ่สุกแล้วจึงอยากลิ้มลองความสดชื่น จึงลอดเข้าสวนไปอย่างลับ ๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าขึ้นต้นไม้ใหญ่ และเลือกลูกพีชที่สุกแก่มากที่สุดที่กินอิ่ม ตั้งแต่นั้นเป็นต้นไปทุก ๆ สองถึงสามวัน เขาจะหาทางขโมยพีชมากินทุกครั้ง เมื่อถึงเวลาของการประชุมพีชครั้งปี เขาจะได้ยินว่าเจ็ดเทพธิดาได้รับคำสั่งจากพระราชินีแม่เทพ เข้าสวนเก็บพีช
บังเอิญว่าซุนวุกงกินละมุดอิ่มแล้ว รู้สึกง่วง จึงเปลี่ยนร่างเป็นคนเล็กสองนิ้ว ไปนอนบนยอดต้นไม้ หาที่เย็นสบาย สามหญิงเห็นผลไม้ในสวนไม่มาก จึงไปหาทั่วไป หาไปเป็นเวลานาน ในที่สุดพบผลละมุดสุกแดงอยู่บนยอดต้นไม้ใหญ่ จึงดึงยอดต้นไม้ลงมา
