โชคดีที่มีสามสิบหกพระเจ้าฟ้า ยี่สิบแปดดารารักษ์มาช่วย เพื่อให้พระเจ้าหยูได้ออกมา พระเจ้าหยูทันทีส่งคนไปขอบุญพระพุทธที่สุขสันต์ เวลาพระพุทธได้ยิน เขารับผิดชอบพร้อมกับพระอโณชย์ และพระคาร์ย่า มาถึงพระราชวังลิ่มเสียว สั่งให้หยุดการต่อสู้ เชิญวุกงออกมา ดูว่าเขารู้จักร้อยแผล็บ เวลาวุกงโกรธมากๆมองพระพุทธ เขารู้สึกไม่สำคัญ
พระพุทธยื่นมือออกมา พูดว่า “ถ้าคุณมีความสามารถในการกระโดดออกจากมือผม ผมจะขอให้พระเจ้าหยูไปที่ฝั่งตะวันตก ให้ที่นั่งให้คุณ” เวลาวุกงได้ยินไม่รู้ว่าเป็นแผน ในใจยังมีความสุข เขาจึงเอาไม้ทองคำไว้ในหู เด้งขึ้นไปยืนบนมือของพระพุทธ ตะโกนว่า “ผมไปแล้ว!”
กระโดดหนึ่งครั้ง หายไป
วุกงขี่เมฆบินเหมือนลูกธนูไปข้างหน้า ขณะที่เห็นหลักสีแดงเนื้อห้าต้น คิดว่าต้องเป็นขอบฟ้าแล้ว หลักต้องเป็นที่ใช้รับฟ้า เขาจึงหยุดลงมา เขากลัวไปถึงพระพุทธไม่มีหลักฐาน เขาจึงถอดขนหนึ่งเส้น แปลงร่างเป็นปากกา เขียนคำว่า “พระเจ้าแผ่นดินได้มาถึงที่นี่” แปดตัวอักษรบนหลักตรงกลาง
เขาเขียนเสร็จเก็บขนไว้ เดินไปที่หลักแรกปล่อยปัสสาวะหนึ่งหม้อ จากนั้นขี่เมฆกระโดด กลับมายืนบนมือของพระพุทธ พูดว่า “ถ้าคุณเป็นคนซื่อสัตย์ ให้เร็วๆบอกพระเจ้าหยูให้ที่นั่ง” พระพุทธกลับพูดว่าวุกงไม่ได้ออกจากมือเขาเลย เวลาวุกงไม่ยอม เขาให้พระพุทธไปดูหลักฐานที่เขาได้ทิ้งไว้ที่ขอบฟ้า
พระพุทธไม่ไป เขาให้วุกงดูมือขวาของเขา และดมนิ้วโป้ง เวลาวุกงเห็นด้วยตาไฟทองคำ พระพุทธมือขวานิ้วกลางมีแปดตัวอักษรที่เขาระบาย นิ้วโป้งยังมีกลิ่นปัสสาวะ เวลาวุกงตกใจ พูดว่า “ผมไม่เชื่อ ผมไม่เชื่อเลย ผมเขียนตัวอักษรบนหลักรับฟ้า ทำไมถึงอยู่บนมือคุณ เดี๋ยวผมไปดูให้แล้วค่อยพูด”
วุกงหันหลังจะวิ่ง พระพุทธตื่นตัว ถอยมือไป ผลักวุกงออกจากประตูสุขสันต์ เขาแยกนิ้วมือแต่ละนิ้วเป็นภูเขาสีทอง เหล็ก น้ำ ไฟ ดิน ให้ชื่อภูเขา “ภูเขาร้อย” ผูกวุกงไว้ใต้ภูเขา เทพและคาร์ย่าและคาร์ย่าชื่นชม
