วันถัดไป ทังสามฉังและคนรับใช้สองคนต้องจากลาเณรในวัดด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยน้ำตา แล้วขี่ม้าไปต่อทิศตะวันตก เดินไม่กี่วัน ก็ถึงแม่น้ำขอบแผ่นดินของทัง เห่าโช เผ่าผู้คุมแผ่นดินและเณรและพระในท้องถิ่นไปพบทังสามฉังและคนรับใช้สองคนไปพักร้อน
วันถัดไปยังไม่พระอาทิตย์ขึ้น ทังสามฉังเรียกคนรับใช้สองคนขึ้นมารีบเดินทาง เขารีบโดยใช้แสงจันทร์ เดินไปไม่ถึงสิบไมล์ ก็เริ่มขึ้นเขา ถนนโหลบหลุม เห็บห เดินยากมาก เขารีบถอยหไป เฉียบพลันหลุมห้าไมล์ เขารับใช้สองคนและม้าตกลงไปด้วย ในขณะที่เขารับใช้อยู่ในความตื่นตกใจ เขาได้ยินเสียงร้อง “จับมา! จับมา!”
พร้อมกับลมพัดแรง มีกลุ่มปีศาจปรากฏขึ้น จับทังสามฉังและคนรับใช้สองคนไป ทังสามฉังลอบดู เห็นว่าบนเก้าอี้มีปีศาจหน้าโหดนั่งอยู่ ปีศาจนั้นสั่งให้ปีศาจอื่นๆ ผูกทังสามฉังและคนรับใช้สองคนไว้ ในเวลานั้นมีปีศาจเล็กมารายงาน “เห่าซันจุนและเถือดูชี่มาแล้ว!”
ปีศาจหน้าโหดรีบออกไปต้อนรับ เขารู้จักเห่าซันจุนและเถือดูชี่ว่าเป็นเห่าจิ๋วและเถือพิเศษ เขาตั้งใจจะใช้ทังสามฉังและคนรับใช้สองคนไปเป็นอาหารต้อนรับ เห่าซันจุนบอก “วันนี้ เลือกกินสองคนก็พอ” ด้วยเหตุนี้ เห่าจิ๋วเปิดท้องคนรับใช้สองคนของทังสามฉัง ขุดหัวใจออกมา กินให้สิ้น เหตุการณ์ทำให้ทังสามฉังเกือบกระทบกระทั่ง
พระอาทิตย์เกือบขึ้น ปีศาจต่างๆ ไปหลบตัว เห่าจิ๋วตื่นตกใจ ไม่รู้ตัว หลับไป เฉียบพลันมีคนแก่ถือไม้เท้าเดินมาช้าๆ ยื่นมือไป ผูกข้อมือที่ผูกทังสามฉังถูกตัด เขารูดลมไปที่ทังสามฉัง ทำให้ทังสามฉังตื่นขึ้น รีบถอยตัวไปกราบขอบคุณคนแก่ คนแก่บอก “ที่นี่เรียกว่าผันช่าย เป็นที่อันตราย”
คนแก่ให้ทังสามฉังหยิบกระเป๋าของขึ้นมา นำม้าไปถึงถนนใหญ่ ทังสามฉังรีบผูกม้าไว้ เตรียมจะขอบคุณ แต่เห็นคนแก่ขี่นกหงส์ขาวหัวแดงบินไปแล้ว จากท้องฟ้าตกกระดาษหนึ่งใบลงมา ทังสามฉังรับไปดู เขารู้ว่าคนแก่คือท้าวไพจินเสถียร จึงรีบกราบอุทิศการบูชาที่ท้องฟ้า
