นี่เป็นวอนเกี่ยวกับพระสุนทรปภาสที่ถูกพระรูปายธรรมกดอยู่ใต้ภูเขา เมื่อเห็นพระสังฆาตเขาก็ร้องว่า “อาจารย์ช่วยผมออกไปด้วย ผมจะปกป้องคุณไปถึงฝั่งตะวันตกเพื่อได้รับคำสอน ไม่กี่วันที่ผ่านมาพระโพธิสัตว์กวนอินทามของผมให้เป็นลูกศิษย์ของคุณ” พระสังฆาตยินดีมาก แต่ก็กังวลมาก เพราะไม่มีวิธีที่จะช่วยพระสุนทรปภาสออกมา
พระสุนทรปภาสบอกว่า ถ้าเอาตัวหนังสือทองคำบนยอดภูเขาของพระรูปายธรรมออกไปก็ได้แล้ว พระสังฆาตเอาตัวหนังสือทองคำออกไปแล้ว ตามคำขอของพระสุนทรปภาสและเหล่าคนข้างๆ เขาก็ถอยไปที่ห่างจากที่นั่น 10 ไมล์ ในขณะที่เขารอคอย ในทันทีมีเสียงดังแบบแผ่นดินไหว ภูเขาห้าแถวแตกร้าวเป็นสองชิ้น ทันใดนั้นทรายลมกระจัดกระจาย เข้าหมอกควัน เปิดไม่เห็นตา
เมื่อพระสังฆาตเปิดตาขึ้นมา พระสุนทรปภาสได้คุกเข่าลงบูชาเขาร้อง “อาจารย์” พระสังฆาตเห็นเขารื้อผ้าไม่มี เขาจึงหยิบรองเท้าและกางเกงให้เขารับ เหล่าคนใช้ชีวิตในบ้าน เห็นพระสังฆาตได้ลูกศิษย์แล้ว ยินดีใจมาก จึงลับลาพระสังฆาตและลูกศิษย์ไป เขารับกระเป๋ารับจำนำแล้ว เดินไปด้วยกัน
ไม่ช้าพระสังฆาตและลูกศิษย์ได้ออกจากแผ่นดินใหญ่แล้ว ในทันใดมีเสือใหญ่กระโดดออกมาจากหญ้า พระสุนทรปภาสรีบกระเป๋าลง หยิบไม้เท้าทองคำออกมาจากหู พูดอย่างมีความสุข “ลูกหลานไม่ได้ใช้ของดีนี้มากกว่าห้าร้อยปีแล้ว วันนี้ใช้มันเย็บเสื้อผ้าให้ตัวเองสักหน่อย” พูดจบก็โบกไม้เท้าทองคำไปที่เสือ เสือก็ตายในทันที
พระสังฆาตเห็นแล้ว ตกใจจนปากไม่ปิด พระสุนทรปภาสถอดขนสั้นหนึ่งเป็นมีดแหลม ปอกหนังเสือ ทำเป็นกระโปรงหนังคาดเอว จากนั้น ถวายความเคารพอย่างสุภาพ ช่วยพระสังฆาตขึ้นม้า อาจารย์และลูกศิษย์ไปต่อ เฉียดๆมีเสียงปี่ เด้งออกมาหกคนโจร ต้องการขโมยม้าและกระเป๋า
