วุฒิก๊กถือเกราะหลบไฟไปถึงวัดความหลักเมตตา เขารอบห้องท่านสงฆ์ด้วยเกราะหลบไฟ แล้วนั่งอยู่บนหลังคาอย่างสบายใจ เห็นพระสงฆ์ใช้ไฟ เป็นเพียงขณะเดียว ไฟไหม้แรงขึ้น วุฒิก๊กคิดว่าพระสงฆ์เหล่านี้โหดเหี้ยมจัง เขาจึงพัดลมลม เป็นทันทีมีลมแรงพัดผ่าน ไฟถูกลมช่วย วัดความหลักเมตตารูปเป็นทะเลไฟ
ไฟใหญ่โตช่วยให้ผีคนหนึ่งมารับรู้ เขารู้จักรูปแบบของวัดความหลักเมตตา ในภูเขาลมดำทางใต้ของวัดความหลักเมตตา มีภูเขาลมดำ ในภูเขามีถ้ำลมดำ ผีลมดำอยู่ในถ้ำ เขารู้สึกว่าวัดไหม้ เขาจึงอยากจะหาโอกาสปล้นของ เขาร่อนเมฆไปที่ห้องพระสงฆ์ เห็นผ้าพันแสงทองอยู่บนโต๊ะ เปิดดู เป็นเสื้อผ้าที่มีค่าไม่แพ้เมือง
ผีลมดำขโมยเสื้อผ้านั้นไป เขาร่อนเมฆกลับไปที่ถ้ำ วุฒิก๊กนั่งบนหลังคาพัดไฟ ไม่สังเกตุผีลมดำ เวลาใกล้เช้า วุฒิก๊กเห็นไฟจะดับแล้ว เขารับเกราะหลบไฟ คืนให้พระคุณกรุณาเทพ กลับไปที่ห้องท่านสงฆ์ เห็นท่านสงฆ์ยังหลับอยู่ เขารีบปลุกท่านสงฆ์
พระสังฆาตเปิดประตูห้อง เห็นว่าวัดเป็นไม้ไหม้ดำทั้งหมด วัดพระโพธิสัตว์ที่สวยงามไม่เหลืออยู่แล้ว ตกใจมาก พระสุนทรปภาสบอกเรื่องที่เกิดขึ้นคืนก่อน พระสังฆาตคิดถึงการถือ เขาและพระสุนทรปภาสไปหา พระสงฆ์ในวัดเห็นเขา คิดว่าเป็นผี เกรงใจกราบบูชา
พระสงฆ์แก่เห็นวัดถูกไฟไหม้ ไม่เห็นการถือ โกรธมาก เห็นพระสังฆาตไม่ถูกไฟไหม้ มาขอการถือ เกรงใจไม่รู้จะทำอย่างไร ใจร้าย ชนหัวเข้ากำแพง เลือดไหล เสียชีวิตทันที พระสังฆาตรู้แล้ว บอกพระสุนทรปภาส “อืม! ลูกศิษย์ เขาร้องทำอย่างนี้ทำไม? เขาร้องแข่งขันกับคนอื่น เขาร้องทำอย่างไร?”
พระสุนทรปภาสจับไม้เท้าทองคำ ถามพระสงฆ์ว่าการถืออยู่ไหน พระสงฆ์บอกว่าไม่รู้ พระสุนทรปภาสคิดแล้วถาม “ใกล้ๆนี้มีผีไหม?” พระสงฆ์บอกว่ามีผีลมดำอยู่บนภูเขาลมดำ พระสุนทรปภาสหน้าบึ้ง “ดูแลอาจารย์ให้ดีๆ เผื่อไม่ดี เตือนใจ!” เขาร้อย “ตี” ผนัง
