พระสังฆาตเปิดประตูห้อง เห็นว่าวัดเป็นไม้ไหม้ดำทั้งหมด วัดพระโพธิสัตว์ที่สวยงามไม่เหลืออยู่แล้ว ตกใจมาก พระสุนทรปภาสบอกเรื่องที่เกิดขึ้นคืนก่อน พระสังฆาตคิดถึงการถือ เขาและพระสุนทรปภาสไปหา พระสงฆ์ในวัดเห็นเขา คิดว่าเป็นผี เกรงใจกราบบูชา
พระสงฆ์แก่เห็นวัดถูกไฟไหม้ ไม่เห็นการถือ โกรธมาก เห็นพระสังฆาตไม่ถูกไฟไหม้ มาขอการถือ เกรงใจไม่รู้จะทำอย่างไร ใจร้าย ชนหัวเข้ากำแพง เลือดไหล เสียชีวิตทันที พระสังฆาตรู้แล้ว บอกพระสุนทรปภาส “อืม! ลูกศิษย์ เขาร้องทำอย่างนี้ทำไม? เขาร้องแข่งขันกับคนอื่น เขาร้องทำอย่างไร?”
พระสุนทรปภาสจับไม้เท้าทองคำ ถามพระสงฆ์ว่าการถืออยู่ไหน พระสงฆ์บอกว่าไม่รู้ พระสุนทรปภาสคิดแล้วถาม “ใกล้ๆนี้มีผีไหม?” พระสงฆ์บอกว่ามีผีลมดำอยู่บนภูเขาลมดำ พระสุนทรปภาสหน้าบึ้ง “ดูแลอาจารย์ให้ดีๆ เผื่อไม่ดี เตือนใจ!” เขาร้อย “ตี” ผนัง
พระสุนทรปภาสกระโดดไปบนภูเขาลมดำ เข้าใช้อำนาจ เดินเข้าป่า เห็นคนคุยกัน พระสุนทรปภาสเลี่ยงไปหลังหิน เห็นผีสามตัว ผู้นำคือผีลมดำ ผีลมดำบอก “คืนก่อนผมโชคดีได้การถือ เชิญคุณมารับกระเป๋ารับจำนำ!”
พระสุนทรปภาสได้ยินชัดเจน เขาร้อย “ขโมยของคนชั่ว!” เขาร้อยกระโดดไป “โบ” เขาร้อย “โบ” ผีลมดำเป็นลมหลบไป; ผีชายคนหนึ่งก็หลบ; เหลือแต่ผีชายคนหนึ่งไม่ทันหลบ เขาร้อย “โบ” ผีชายคนนี้ตาย เป็นงูขาวใหญ่
พระความหลักเมตตามาถึงถ้ำ เขาให้ยาเทพให้ผีลมดำ พูดว่า “พระน้อยนำยาเทพมาเป็นสิ่งของ ขอให้พระองค์มีสุขภาพและยืนยาว!” ผีลมดำรู้สึกดีใจมาก รับยาเทพไปเอาไว้ที่ปาก ไม่คิดว่ายาเทพจะลื่นไปเอง
วุฒิก๊กเข้าไปในท้องผีลมดำ เขารื้อร่างกลับเป็นตัวจริง ในที่นั้นเขาใช้หมัดลิ้ม ผีลมดำเจ็บปวดจนหมุนไปหมุนมาบนพื้น พระความหลักเมตตารื้อร่างกลับเป็นตัวจริง เขาร้องให้ผีลมดำส่งเสื้อผ้า ผีลมดำเจ็บปวดไม่ไหว เขาให้ผีเล็กไปเอาเสื้อผ้ามา พระความหลักเมตตารับเสื้อผ้า เอาแหวนทองเล็ก ๆ คล้องไว้ที่ศีรษะผีลมดำ
