ในขณะที่ท้องฟ้าแจ่มใส วูกงบอกผู้ชุบว่าตาแสบปวด เหลือไหลไม่หยุด
พี่ชายสองคนเห็นว่าเวลาดึกรุ่ม จึงตัดสินใจหาร้านพักรับรอง เพื่อพักร้อนคืน พรุ่งๆจะไปคิดบัญชีกับยักษ์แก่ จึงพาม้าออกร้านผับ เห็นบ้านใต้เขาใต้ เข้าไปเคาะประตู ขอพักคืน ไม่คาดคิดว่ามีชายแก่หนึ่งคนนำเกษตรกรหนุ่มๆออกมา มือถือไม้เท้าวิ่งออกมา
วูกงคิดว่าเขาเข้าใจผิด รีบอธิบายว่ามาจากไหน ชายแก่ได้ยินแล้วรีบขอโทษ เรียกให้คนเตรียมที่นอนและอาหาร วูกงตาไหลไม่หยุด ชายแก่เอากระปุกหินอัญมณีขนาดเล็กมา บอกว่าเป็นยาที่ผู้เซียนส่งมอบให้ เรียกว่าสามดอกเก้าลูก รักษาโรคตาทุกรูปแบบ ชายแก่ใส่ยาให้วูกง บอกให้เขารักษาระวังไม่ให้เปิดตา
วุฒิก๊กเลยนอนลงแล้วหลับ หลับไปจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เขากะทันหันเปิดตา เขาไม่เจ็บแล้ว แปลกอย่างไร พี่น้องสองคนนอนอยู่บนหญ้า เขามองไปรอบ ๆ เห็นมีกระดาษติดอยู่บนต้นไม้ เขาเอามาดู เขารู้แล้วว่าเมื่อคืน สวน และคนแก่ทั้งหมดเป็นพระธิดาที่ปกป้อง เขาตกลงกันว่า ยังให้พระหมูดูแลม้า วุฒิก๊กไปจับผี
วุฒิก๊กมาถึงหน้าถ้ำลมเหลือง เขาเปลี่ยนร่างเป็นยุงสีดอกไม้ บินเข้าไปที่ร่องรอยประตู เห็นผีแก่อยู่ในห้องใหญ่กับผีเล็ก พวกเขารับอาวุธ เตรียมจะต่อสู้อีกครั้ง วุฒิก๊กบินไปที่สวนหลัง เห็นท่านสงฆ์ถูกผูกไว้ที่เสา เขาบินไปที่หัวท่านสงฆ์ พูดเบา ๆ ให้ท่านสงฆ์ไม่ต้องกังวล
วุฒิก๊กบินกลับไปที่ห้องใหญ่ เพิ่งจะถูกรับผีเล็กมาบอก “พระองค์ มีพระสงฆ์คนหนึ่งมีจมูกยาวหูใหญ่นั่งอยู่ในป่า พระสงฆ์ที่มีใบหน้าขนไม่เห็นแล้ว บางทีเขาไปเชิญพระธิดามา” ผีแก่บอก “ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว ผมไม่กลัวใครยกเว้นพระความหลักรักสี” วุฒิก๊กรู้สึกร้อนใจ
เขาบินออกจากถ้ำลมเหลือง เขารื้อร่าง เขาร่อนไปที่ป่า เขารับผีแก่ที่ได้ยินมาบอกรับพระหมู เขารับผีแก่ไปหาพระความหลักรักสี แต่เขาจะหาพระความหลักรักสีได้ที่ไหน? เขากำลังพูดคุย เห็นคนแก่ออกมาจากทางใหญ่ วุฒิก๊กรีบกราบ ถามว่า “ขอถามคนแก่ คุณรู้จักที่อยู่ของพระความหลักรักสีไหม?”
